برایت همچون مادر فرزند مرده ای گریه می کنم
و ناله ی حسین حسین زمزمه می کنم
_ اشتباه نکن _
این من نیستم که دگرگون می شوم
نه
این اوست که برایم نسخه ی
14 قطره اشک مینویسد و
5 ناله ی حسین عزیزم و
1 بار غش در وسط روضه؛
و وقتی از روضه ات بر میگردم
صاحبان دل بویت را استشمام می کنند
و پندارشان این است که من صاحب این رایحه هستم
غافل از اینکه؛ جوار همنشین در من اثر کرد|وگر نه من همان گِل هستم که هستم
عالم عشق تو چیزی دیگر است.
اربابا تو همیشه برایم متفاوتی و تازه
حسین جان ماجرای تو را هزار بار هم که بخوانم و بشنوم هم، باز مثل بار اول غم انگیز است
آقا جان عشق تو کالایی است که هیچ گاه در ارزش و زیبایی و نیازمندی و هزاران عامل دیگر بر روی آن در عالم،عشقی نخواهیم داشت
یا ابا عبد الله
چرا از 5 ندای آسمانی حضرت امام(عج) 3 ندایش در رابطه با توست؟!!!!
آیا نه این است که اگر تو نبودی از اسلام خدا هم چیزی باقی نبود و یکی از دلایلی که تو ملقب به پدر بندگان خدا هم هستی حتما همین است
امامم - عزیزم - اربابم - پدرم
عالم به خاطر توست که به حیات خویش ادامه می دهد و تو نقطه ی عطف کل عالم هستی
یا حسین(ع)
پدر - بچه
پدر - بچه ی شش ماهه
پدر - التماس جرعه آبی برای بچه ی شش ماهه
پدر - التماس جرعه آبی برای بچه ی شش ماهه نازش که در آغوش گرفته - تیر
پدری مثل حسین که مرکز عاطفه ی عالمه و التماس جرعه ای آب برای بچه ی شش ماهه نازش که در آغوش گرفته
اَه، تمام کن، چقدر قلم بر جفا می رانی - دلم خون است از پدر مهربان برای همه - وقتی روضه ی اصغرِ آقا خوانده می شودبه حال و روز حسین فکر می کنم
و اینکه خون فرزندش را به آسمان پاشید چه اینکه هست یک قطره از خون عزیز عزیز فاطمه به زمین برنگشت
و چه کشیدی تو حســــــــــــــــــــــــــین - آه از این همه ظلم
روضه های تو ارباب، دیوانه کنندست|ماجرای تو جانم، ویرانه کنندست
و هر که در این بزم مقرب تر است|جام بلا بیشترش می دهند
کعبه را که خدا آفرید
واژه ی دورت بگردم را نیز با خود آورد
مادرم فاطمه(س)فرمود:
امام همچون کعبه ایست که باید به سویش روند نه آنکه(منتظر باشند تا )او به سوی آنها بیاید
آری باید به سوی امام رفت و به دورش گشت
و شاید ازین روست که زیارت حرمت با کعبه برابری میکند
و طواف به دورت واجب
با خودم می گوییم هر شب با ندایی بس غریب
کاین حسین گر بر دلم والی نبود بالی نبود
گر حسین را از حیات من نهی بر گوشه ای
از من و بودم بجز آب و گلی باقی نبود
